Het is leuk en spannend om langs de waterlijn van de Waal te wandelen en dan te zoeken naar interessant wrakhout. Dat kan van alles zijn. Planken, maar ook stronken en takken van bomen die in de rivier terecht zijn gekomen en weer aangespoeld.

Het wrakhout ziet er altijd mooi verweerd uit. Een scala aan lichte grijstonen en kleurnuances. Takken lijken soms wel van ivoor, licht geaderd en roomkleurig. Andere grijsbruin of met rare groene vochtvlekken. Door de werking van het vocht soms gespleten. 

De vormentaal spreekt me ook aan. Takken hebben zijtakken en knoesten waardoor ze soms de vormen van een mens of dier aannemen. Naden, holtes en gaten in het hout versterken die associatie nog. 

Het gevonden wrakhout neem ik mee naar mijn atelier. Ze inspireren me om er iets mee te doen. Ik droog het en versier het hout vervolgens met simpele arceringen en kleurpatronen. De versieringen worden 'gestuurd' door de vormen van het hout.

Het eindresultaat doet denken aan een tatoeage. De takken zijn door de versieringen geen gewone takken meer. Ze hebben iets 'bezwerends' qua uitstraling gekregen. Het zijn een soort totems geworden. Ik zie het als een ode aan de natuur. Dood hout weer tot leven brengen. De objecten hebben een maat tussen de 10 en 150 cm en zijn gevonden en bewerkt in 2008.

Wat geldt voor het tekenen op gevonden  wrakhout, geldt ook voor het tekenen op stenen. Het is spannend om met lijnen te reageren op de vorm, contouren en bijzonderheden van een steen. Vooral wat grotere stenen met witte geaderde kiezellagen zijn aantrekkelijk om te betekenen. De fraaie natuurlijke kleuren van stenen zijn als ondergrond van de tekening prima te benutten. Een vel papier is vaak te wit, te onpersoonlijk en te glad. Een steen heeft daarentegen allerlei subtiele grijswit tinten of okergele  of lichtbruine oppervlaktes. Deze natuurlijke patina versterkt de kwaliteit van de tekening. De stenen zijn gevonden en bewerkt in 2018 en hebben een maat van ongeveer 35 cm.

Klik op de afbeelding voor een vergroting.