Zullen we naar de hut gaan?
Het bouwen van een hut en het spelen, er 'wonen', is een dierbare jeugdherinnering. Het roept beelden op van een gevoel van vrijheid, lekker je eigen gang gaan, creatief knutselen en timmeren, vlechtwerken van takken, spannende spelletjes met vriendjes en vriendinnetjes, eerste erotische gevoelens, gevaarlijke klimpartijen in bomen, eigen uitzicht vanuit een bomentop, geur van takken en vermolmd hout, ter plekke mijmeren en mediteren.
Vooral geen regelsEen eigen universum waar je zowel koning als onderdaan was. Dat gaf het bouwen een enorme bevrediging. Je verlangens gaf je vorm door het bouwen van zo'n hut. Veiligheid van bouwen stond niet voorop. Het werden vaak krakkemikkige bouwsels, te bereiken via wankele laddertjes.
Terug naar toen
Ik heb enige boomhutten gemaakt in miniatuur. Zie het als een ode aan spelen en vrijheid van denken en doen. Net als in de werke- lijkheid bouw je een boomhut niet volgens een vooropgesteld plan of tekening. Ad-hoc oplossingen, voor verbindingen tussen takken, voor versteviging, bereik en verankering van de hut bepalen het ruimtelijk beeld. Er ontstaan daardoor onlogische bouwconstruc- ties en intrigerende details die bij nader inzien heel natuurlijk en voor de hand liggend zijn.
Klik op de afbeelding voor een vergroting.
